Είναι βάσανο εκείνο το κλισέ 

Μια ζωή να σε κρατάει αγκαζέ 

Φέτα, ήλιος και σιρτάκι 

Στην μπανάνα beach σουβλάκι 

Σπάσε και κανένα πιατικό 

Αν ανέβεις στο τσακίρ

Αμαρτίες πιο πολλές κι απ’ το Νονό 

Ποιοι ανακαλύψαν πρώτοι το κεφίρ;

Χτύπα 

λες και βλέπεις να χορεύει η αρκούδα 

το ντέφι 

Κέφι

ατελείωτο χαμένο στην μετάφραση 

στη μέθη 

Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις από κάτω θα την βρεις 

Όπου και να πας 

πληγώνει 

και ξανά με ένα αχ την αγαπάς

Γύρο απ’ όλα με τζατζίκι 

Πόσο μπλε ξοδεύω Θεέ μου 

Για ένα κύμα κάτω απ’ ένα αρμιρίκι 

Μέλι, γνήσιο λαδάκι 

Φέτα μα και σαγανάκι 

Μπιμπερό με Βουγιουκλάκη 

και τη μπίρα σε κουτάκι

Πρόστιμο βαρύ ο νόστος 

Τόσο νόστιμο ρουφάω και το ξυλάκι  

Που βγήκε απ΄το παράδεισο με κόστος

Κάποιος πάντα βγάζει παραδάκι 

που γεννάει την άβυσσο, το βούρκο και το βόρβορο 

Μωρό μου αιμοβόρο 

Με φόρεμα και κλάση 

τα όργανα δεν έχουνε σωπάσει

Αν δε μιλήσει δεν μπορεί θα σκάσει 

Θέλει να τα πει για να ξεσπάσει 

Άσε την ελληνική κορμάρα να δαμάσει  

Τη ψυχή σου που δε λέει να ησυχάσει 

Φαίνεται μεγάλη μα δεν λέει να γεράσει 

Ποτέ της δεν πεθαίνει

μα αν λυγίσει και πολύ 

μπορεί

να σπάσει.